Tre\u015b\u0107 przepis\u00f3w kodeksu post\u0119powania cywilnego w aktualnym brzmieniu nie pozostawia w\u0105tpliwo\u015bci, \u017ce post\u0119powanie nakazowe daje wierzycielom mo\u017cliwo\u015b\u0107 szybszego i ta\u0144szego dochodzenia roszcze\u0144 pieni\u0119\u017cnych od d\u0142u\u017cnik\u00f3w. Wystarczy, \u017ce wierzyciel jest w posiadaniu okre\u015blonych dokument\u00f3w (ich zamkni\u0119ty katalog okre\u015bla art. 485 k.p.c.), aby S\u0105d wyda\u0142 nakaz zap\u0142aty zobowi\u0105zuj\u0105cy d\u0142u\u017cnika do zap\u0142aty okre\u015blonej kwoty, a co wi\u0119cej, nawet do znoszenia czynno\u015bci komornika podejmowanych\u00a0 w toku post\u0119powania zabezpieczaj\u0105cego \u2013 o ile wierzyciel zdecyduje si\u0119 na jego wszcz\u0119cie. Najnowsze orzecznictwo prowadzi jednak do wniosku, \u017ce nie zawsze tak musi by\u0107. W dzisiejszy wpisie postaram si\u0119 przybli\u017cy\u0107 czytelnikom okoliczno\u015bci zwi\u0105zane z brakiem podstaw do wydania nakazu zap\u0142aty\u00a0 w post\u0119powaniu nakazowym.<\/p>

Po pierwsze, z mojego do\u015bwiadczenia wynika, \u017ce wi\u0119kszo\u015b\u0107 z przedstawianych przez wierzycieli dokument\u00f3w nie powinna stanowi\u0107 podstawy wydania nakazu zap\u0142aty w post\u0119powaniu nakazowym, a co najwy\u017cej w post\u0119powaniu upominawczym. Ponadto, w rzeczywisto\u015bci praktycznie prawie ka\u017cdy z dokument\u00f3w, o kt\u00f3rych mowa w art. 485 k.p.c., mo\u017ce by\u0107 skutecznie zakwestionowany w zarzutach od wydanego nakazu zap\u0142aty.\u00a0<\/p>

Po drugie, co wydaje si\u0119 by\u0107 szczeg\u00f3lnie istotne, niezale\u017cnie od powy\u017cszych okoliczno\u015bci, w mojej ocenie w sprawie wytoczonej przeciwko d\u0142u\u017cnikowi \u2013 konsumentowi, niedopuszczalne jest wydanie nakazu zap\u0142aty w post\u0119powaniu nakazowym w oparciu o przepisy kodeksu post\u0119powania cywilnego (art. 4841 k.p.c. i nast\u0119pne) wy\u0142\u0105cznie na podstawie weksla. W szczeg\u00f3lno\u015bci dotyczy to sytuacji, gdy strony zawar\u0142y tak\u017ce umow\u0119, tak wi\u0119c weksel mia\u0142 stanowi\u0107 jedynie jej form\u0119 zabezpieczenia, a pow\u00f3d nie zdecydowa\u0142 si\u0119 jej przedstawi\u0107 w momencie wniesienia pozwu. Takie dzia\u0142anie pozostaje bowiem w sprzeczno\u015bci z prawem Unii Europejskiej w zakresie ochrony praw konsumenta.\u00a0 Wynika to m. in.\u00a0 z tego, \u017ce samo wystawienie weksla oraz jego przyj\u0119cie, w ramach relacji mi\u0119dzy powodem (wierzycielem) a pozwanym (d\u0142u\u017cnikiem) b\u0119d\u0105cym konsumentem, mo\u017ce nast\u0105pi\u0107 w celu obej\u015bcia ustawy, co oznacza, \u017ce czynno\u015b\u0107 prawna i wynikaj\u0105ce z niej zobowi\u0105zanie wekslowe, na podstawie kt\u00f3rego pow\u00f3d dochodzi swich roszcze\u0144, jest niewa\u017cne zgodnie z tre\u015bci\u0105 art. 58 \u00a7 1 k.c. Ponadto, nie bez znaczenia jest tak\u017ce to, \u017ce sama umowa w swojej tre\u015bci mo\u017ce zawiera\u0107 klauzule abuzywne (niedozwolone). Wobec tego, w przypadku wniesienia pozwu wy\u0142\u0105cznie na podstawie weksla, bez przedstawienia umowy, kt\u00f3r\u0105 weksel ten mia\u0142by zabezpiecza\u0107, S\u0105d powinien stwierdzi\u0107 brak podstaw do wydania nakazu zap\u0142aty (art. 486 k.p.c.) i przekaza\u0107 spraw\u0119 do trybu zwyk\u0142ego, co niestety\u00a0w praktyce zdarza si\u0119 do\u015b\u0107 rzadko.<\/p>

Innymi s\u0142owy, w opisywanej sytuacji obowi\u0105zkiem S\u0105du w tego typu sprawach winna by\u0107 odmowa wydania nakazu zap\u0142aty oraz skierowanie sprawy do rozpoznania wed\u0142ug zasad og\u00f3lnych post\u0119powania, w toku kt\u00f3rego strona pozwana (d\u0142u\u017cnik) b\u0119dzie m\u00f3g\u0142 podnosi\u0107 wszelkie argumenty, zarzuty i dowody w celu ochrony oraz obrony swoich spraw.<\/p>\t\t\t\t\t<\/div>\n\t\t\t\t\t\t<\/div>\n\t\t\t\t<\/div>\n\t\t\t\t\t\t<\/div>\n\t\t\t\t\t<\/div>\n\t\t<\/div>\n\t\t\t\t\t\t\t\t<\/div>\n\t\t\t\t\t<\/div>\n\t\t<\/section>\n\t\t\t\t